|
oblats (m. pl.) :lo pan e lo vin de la messa ; tot çò ofèrt a l’ocasion de la messa : ciris, per exemple.oblia :mena de pastissariá ; mena de renda feodala pagada al senhor. (c. c. n° 400, s. XI) - 1193 : v. (R. VI, 31)oblic, -a :de galís (mai o mens en diagonala).Agach oblic. Camin oblic. Linha oblica. oblicament :d’un biais oblic.oblicar (v. intr.) :anar de galís.oblidable, -a :que pòt èsser oblidat, -ada.oblidadís, -issa :qu’oblida aisidament.oblidaire, -a :persona qu’oblida.oblidança :oblit / çò oblidat (t. a.)oblidar (v. tr.) :se remembrar pas de quicòm (ne pèrdre lo sovenir) ; aver pas quicòm present a l’esperit ; pensar pas a quicòm o a q.q. per negligéncia ; perdonar.Oblidar las ofensas. Se far oblidar. oblidar (s’) :demorar pas dins lo sovenir ; pensar pas a se ; far sos besonhs dins las cauças ; s’atardivar al lièch sens o voler far. Çò passat s’oblida lèu fach.Una maire s’oblida pels seus. Me soi oblidat al lièch. oblidós, -osa :oblidadís, -issa (qu’oblida aisidament).oblidosament :d’un biais oblidós.obligacion :sentiment o dever de reconeissença ; lei o prescripcion religiosa, morala o sociala ; necessitat ; çò inevitable ; t. tec. de finança.Mancar a totas sas obligacions. O te cal far : es una obligacion. Ai pas d’obligacions en banca. obligança :amabilitat / complasença.obligant, -a :aimable,-a / complasent,-a (qu’aima de far servici).obligantament :aimablament / complasentament.obligar (v. tr.) :forçar q.q. a far quicòm ; far servici a q.q.obligar (s’) :se forçar a far quicòm. |