|
desadelir (v. tr.) :confortar ; desassedar (atudar la set) ;umir (banhar) çò tressecat. desadelir (se) :se desassedar (atudar sa set).desadolorar (v. tr.) :adocir. (R. III, 64)desafairir (se) :se descaminar / se pèrdre.desafamar (v. tr.) :apasturar / assadolar (apasiar la fam)desafamar (se) :apasiar son talent ; s’assadolar.desafilar (v. tr.) :asimar / afolar una lama (li far perir lo talh)desafilar (se) :pèrdre lo talh / s’afolar (en parlant d’una lama)desaflorar (v. tr.) :desnivelar (tèrme de maçon).desafogar (v. tr.) :desafilar ; far pèrdre lo vam.desafogar (se) :se desafilar ; pèrdre lo vam.desaforcar (v. tr.) :desancorar / sarpar (mar.)desafortir (v. tr.) :desencorar / descoratjar. R. III, 378)desafrairar (v. intr.) :far venir enemics.desafrairar (se) :venir enemics.desafruchar (v. tr.) :copar l’arbre abans que pòrte frucha.desafruchar (se) :pèrdre sa frucha a causa del temps marrit. |