DICCIONARI GENERAL OCCITAN de Cantalausa

avedilhar (v. tr.) :

esquinçar / estripar.

avedilhat, -ada :

esquinçat, -ada / estripat, -ada.
« avedre » - « aveire » : v. aver.

avejaire :

v. vejaire.

avelana :

frucha de l’avelanièr ; noseta.

Avelanet (l’) :

nom de vila d’ Arièja (Occitània).

avelanièr / avelanièira :

vaissa.
Los catons de l’avelanièira espelisson en plen ivèrn.

avelanièira / avelaneda :

plantacion d’avelanièrs ; vaissièira.

avelanieirada :

brotas d’avelanièr per far de ligas.

Ave Maria (lat.) :

pregària a la Verge que comença aital.

avelatièr :

blasinièr. (Cercis siliquastrum)

avelhar :

v. velhar.

avena :

civada (Avena sativa)

avenar (v. tr.) :

alimentar una font ; far venir lo lach al sen ; vinar.

avenàs :

pan de farina de civada.

avenat :

bolida de civada.

avenc :

tindol / cavalha de causse (cavitat quasi verticala)

avencar (v. tr.) :

abismar ; afrabar ; arrendre.

avencar (s’) :

s’abismar ; s’afrabar ; s’arrendre.

avenciment :

accion d’avencir ; acabament.

avencir (v. tr.) :

vencir ; mestrejar ; acabar ; ajar.

avencit, -ida :

mestrejat, -ada ; acabat, -ada ; ajat, -ada.

avenença :

acòrdi ; convencion ; graciosetat ; cortesiá :
afabilitat (R. III, 278) ; amenitat (R. II, 72).

avenent :

arribada ; venguda... (t. a.)
D’un avenent : d’una sola venguda.

avenent, -a (adj.) :

afable, -a ; graciós, -osa ; propdan, -a ; vesin, -a ; a portada.
L’annada avenent : l’an que ven. v. la nòta de grand.

avenidor / avenir :

çò futur ; çò que nos espèra.
Qué serà l’avenidor ? Degun o sap pas.

avenidor, -oira :

futur, -a / que deu arribar.

avengut, -guda :

precòç, -ça ; adult, -a.

avenguda :

mena de baloard ; mena de liça ; via ampla de passejada. Las platanas del baloard.

avenièira :

camp de civada. aveniment : çò qu’arriba.
« avenir » (subs.) (fr.) v. avenidor.
« avenir » (a l’...) (fr.) v. d’aicí endavant. avenir (v. intr.) : advenir ; arribar.

avenir (s’) :

s’endevenir ; s’acordar ; s’afrairar.

Avent :

venguda del Crist ; temps de preparacion per Nadal.
Los avents : los nòu jorns abans Nadal.

avent :

aver ; possession ; riquesa ; tropèl.

aventura :

entrepresa riscada.
Publicar a compte d’autor es una aventura !

aventuraire, -a :

q.q. que risca.

aventurament :

accion de s’azardar.

aventurar (v. tr. e intr.) :

riscar ; azardar.

aventurar (s’) :

s’azardar. Qui s’aventura pas risca pas.

aventurièr, -ièira (adj. e subs.) :

aventuraire, -a ;
adventís, -issa / precòç, -a.

aventurina :

pèira fina ornamentala que conten de qüars e de micà.

aventurisme : t

endéncia a prene de decisions azardozas.

aventurista (adj. e subs. m. e f.) :

que fa pròva d’aventurisme.

aventurós, -osa :

que risca, qu’azarda.

aventurosament (adv.) :

azardosament.

aver (v. tr.) :

possedir ; ajar ; trapar ; panar.

aver :

possession.

aver de qué (v. intr.) :

èsser gròs, -ssa / èsser ric, -a.

averar (v. tr.) :

provar ; averigar ; acertanar.

averar (s’) :

s’averigar / se verificar ; arribar / se realizar.

averament :

confession / declaracion / avoacion (R. V, 574)

avercolit, -ida :

tot engrepesit, -ida ; gelat, -da.
Èra talament avercolida que ne tremolava.

avergonhar / avergonhir (v. tr.) :

portar vergonha.

avergonhar / avergonhir (s’) :

aver vergonha / èsser vergonhós,-osa.

avergonhat, -ada / avergonhit, -ida :

vergonhós, -osa.

averigar (v. tr.) :

verificar (R. V, 502)

averigat, -ada :

verificat, -ada.

avèrs :

ubac / nòrd / airal virat cap al nòrd.

avèrs, -a (adj. e subs.) :

advèrs, -a (R. V, 518 - L. 36)
enemic, -iga.

avèrsa :

gaudre ; lauron ; torrent ; ensarriada.

aversar (v. tr.) :

taular / abocar.

aversar (s’) :

se taular / s’abocar.

aversat, -ada :

taulat, -ada / abocat, -ada.

aversenc, -a (adj. e subs.) :

airal virat cap al nòrd ; lo nòrd.

* aversion :

asir / asirança / aborriment / òdi / fasti /
repugnància (R. IV, 669) / repulsa (R. IV, 666)

avertadar (v. tr.) :

verificar ; averar.

avertadat, -dada :

verificat, -ada ; averat, -ada.

avertiment :

accion o resulta d’avertir.

avertir (v. tr.) :

avisar / assabentar q.q. de quicòm.

avertit, -ida :

avisat, -ada / assabentat, -ada.

avesar (v. tr.) :

abituar / acostumar.

avesar (s’) :

s’abituar / s’acostumar.

avesat, -ada :

abituat, -ada / acostumat, -ada.
« avesque » - « avescat » v. evesque - evescat.

avesiadar (v. tr.) :

vesiadar. v. vesiadar.
« avesiadir » : v. çaisús.

avesinar (v. tr.) :

èsser vesin de quicòm o de q.q.

avesprar (v. intr.) :

se far tard ; se far nuèch.

avesprar (s’) :

s’atardivar ; s’anuechar.

avet :

sap (L. 335 - R. V, 154) (Abies pectinata)
avetada / avetosa (selva de saps)

aveusar (v. tr.) :

far venir veus, -a ; privar ; despoblar.

aveusar (s’) :

venir veus, -a.

aveusatge :

accion de venir veus o veusa.

Augmentez votre trafic avec Banchange