|
atribuable, -a :que pòt èsser atribuit, -ida.atribucion :accion o resulta d’atribuir quicòm a q. q.atribuible, -a :que pòt èsser atribuit, -ida.atribuir (v. tr.) :donar quicòm a q.q.Suèda atribuís cada an sos famoses Prèmis Nobèl. atribuir (s’) :s’arrogar, obténer.S’es atribuit totes los prèmis de la classa. atribuit, -ida :donat, -ada.L’ostal li foguèt atribuit pel testament de son paire. atribut :predicat ; prerogativa / privilègi / qualitat ; simbòl ; çò que qualifica quicòm o q.q.Lo rire, çò dison, es un atribut de l’òme. atributari, ària :persona que quicòm li es atribuit. atributiu, -iva : qu’indica o enóncia un atribut ; que balha un drech qu’òm aviá pas ; relatiu, -iva a un atribut.Mot atributiu : mot utilizat coma atribut. Proposicion atributiva : l’encontrèri que se passejava. atributivament :coma atribut.Adjectiu utilizat atributivament. atricar (v. tr.) :escarrassar ; esturrassar ; atrencar.Atrica plan la tèrra abans de semenar. atricat, -ada :t. a. çaisús.atricion :contricion que nais de la paur del castic o de la vergonha, mai que non pas de l’amor de Dieu ; tèrme medical per qualificar l’estat d’un teissut après una brava contusion.atrigar (v. intr.) :languir de.M’atriga pas de venir vièlh : languissi pas de me far vièlh. atrigat, -ada :impacient, -a de...« atripassar » :v. apitrassar.atriquia :abséncia congenitala de pel e de pels.atristar (v. tr.) :entristesir. La novèla de sa mòrt m’atristèt.atristar (s’) :s’entristesir. M’atristi de lo saber desocupat.atristat, -ada :entristesit, -ida. |