DICCIONARI GENERAL OCCITAN de Cantalausa

as :

mena de carta de jogar. « ase » en l.p.

-ÀS, -ASSA :

sufix occitan augmentatiu o pejoratiu : grandàs - ostalàs - fangàs - garçonàs - filhassa - femnassa - vinassa ; sufix toponimic abondós dins Erau e dins Gard : Lunàs - Pezenàs... ; sufix onomastic : Auvernhàs - Roergàs...

-ASA :

sufix utilizat dins la nomenclatura dels enzims : idrolasa - oxidasa...

asafia :

prononciacion marrida que ven d’una articulacion
marrida.

asa fœtida (lat.) (plt.) :

(Ferula asafœtida) ; F. monspeliensis) òli antispasmodic, obtengut per incision de la camba de la ferula.

asagada :

arrosatge ; lavada / ramada / pissada (l.p.)

asagador :

arrosador / asagal.

asagadoira :

aplech per asagar.

asagaire, -a :

persona o maquina qu’asaga.

asagalat :

lo contengut d’un asagador.

asagament / asagatge :

accion d’asagar.

asagar (v. tr. e intr.) :

arrosar ; prene l’aiga / s’embeure / trempar dins l’aiga (cauçaduras).
Asaguèri dins lo sanhàs que comptavi pas tan mòl.

asagat, -ada :

t. a. çaisús.

« asaigar » :

v. asagar.

asairar (s’) :

s’airejar ; pàisser amb la frescor (bestial) asairat, -ada : airejat, -ada.

« asalbrar / asaubrar » (s’) :

v. çaijós.

asarbrar (s’) :

escarlimpar (s’arrapar) per una branca bassa.

asaret (plt.) :

aurelha d’òme (Asarum europaeum)

« asaròt » :

v. aserau -aseron.

asarpar :

v. arpar.

asatar / satar (v. tr.) :

adaptar ; empegar ; butar una pòrta per l’entrebadar ; encubar la bugada.

asatar / satar (s’) :

s’adaptar ; s’atassar ; s’encubar (linge)

asau :

avorton. (L. 37)

asaurar (v. tr.) :

eissaurar (isau ’rar) v. eissaurar.

asaurar (s’) :

s’eissaurar. v. eissaurar.

asaurat, -ada :

eissaurat, -ada. v. eissaurar.


Augmentez votre trafic avec Banchange