|
arri ! (interj.) :anem ! / ardit ! / en avant ! (R. II, 127)arrialar (s’) :prene son cors (aiga) ; sègre son cors (èrsa de mar)L’aiga a pas besonh de tu per s’arrialar. arriba (l’) :costat d’un naviri virat cap al ribatge.arribada / arribatge (mar.) (R. V, 92) arribada :racion del bestial.arribaire, -a :persona qu’arriba ; persona qu’apastura.arribal :lo ribatge ; l’arribatge (mar.)arribal, -a :sadol, -a.arribament :accion d’arribar (mar.)arribar :cambiar de direccion (naviri).arribar (v. tr.) :apasturar ; assadolar.arribar (s’) :s’apasturar ; s’assadolar.Se son plan arribadas las fedas. arribar (v. intr. e tr.) :pervenir ; ganhar, tocar la riba o lo ribatge ; aténger ; avenir ; butar cap a la riba , cap al ribatge. Lo naviri a arribat plan coma cal.arribat, -ada (p.p.) :totas las accepcions del vèrb arribar.arribat, -ada :apasturat, -ada.arribat, -ada :qu’a cambiat, -da de direccion (naviri ; nau) arribatge (l’) : lo repais d’un animal.arrièr (adv.) :enrè.arrigolar (v. tr.) :repasimar ; assadolar ; bandar ; embestiar.arrigolar (s’) :s’embucar ; s’assadolar ; se bandar.S’arrigola un pauc cada jorn. arrigolat :sadol ; bandada ; alassament ; fatiga ; refasti.arrigolat, -ada :repasimat, -ada ; bandat, -ada.arrimada :accion o resulta d’arrimar o de s’arrimar.arrimaire, -a :persona qu’arrima la carga d’un naviri.arrimar (v. tr.) :estacar solid la carga d’un naviri ; arrengar la carga.arrimatge :accion o resulta d’arrimar una carga.«arriponchon » :v. reponchon.arriscar (v. tr. e intr.) :riscar ; azardar.arriscar (s’) :s’azardar ; se riscar.arrisentar (s’) :prene un aire risent.arrispar (v. tr.) :agripar ; atrapar. |