DICCIONARI GENERAL OCCITAN de Cantalausa

argal :

cocarilh / tutèl (aresta d’espiga de milh).

argalièr (adj. e subs.) :

galapian, -ana.

argalon (plt.) :

ars (Lycium europaeum)
espinassa (Paliurus australis)

arganèl :

anèl de fèrre per amarrar una nau ; la bocla de l’ancora (mar.) v. argue.

argaud :

sargalh / sarguin ; blisaud.

argàs :

rese parasit de l’aucelum o de la polalha.

argàs del colomb :

(Argàs reflexus)

argàs de la galina :

(Argas persicus)

argèla :

mena de jonc (Ulex parviflorus)

argelàs / argelat / artalàs :

(Genista scorpius)

argelassièira / argelatièira :

airal que i a d’argelasses.

argelabre :

agast / aseron. E non pas « erable » (fr.)

Argelèrs / Argelès :

nom de vila d’Occitània.

Argença :

nom de ribièira.

argent :

lo metal e la moneda. Vaissèla d’argent.

argent viu :

mercuri. (R. II, 119)

argentadura :

pellicula d’argent sus una pèça.

argental, -a :

color d’argent. (v. R. IV, 483)

argentar (v. tr.) :

cobrir d’una pellicula d’argent ; donar a quicòm la color de l’argent. (R. II, 120) La plena luna argentava lo cèl.

argentariá :

vaissèla d’argent ; talhièr d’argentièr (R. II, 119)

argential :

èrba del cantaire (Sisymbrium officinalis)

argentièr, -ièira :

persona que trabalha l’argent ;
persona que vend de causas en argent ; despensièr.

argentièira :

mina d’argent. (R. II, 119)

ARGENTI- :

forma prefixada del latin argentum (argent)

argentic, -a :

natura de las sals d’argent ; natura dels compausats que l’argent i es bivalent.

argentifèr, -a :

que conten d’argent. Plomb argentifèr.

argentin (plt.) :

mena de moge (Cistus laurifolius)

argentin, -a :

que revèrta l’argent per la color o pel son ;
relatiu, -iva a Argentina ; persona d’Argentina.
Aigas argentinas. Votz argentina. Un Argentin.

argentina (plt.) :

(Cerastium ; Potentilla anserina)

Argentina :

país d’America del sud.

argentinids :

(m. pl.) : familha de peisses.

argentita :

sulfur d’argent.

argentiu, -iva / argentívol, -ivola :

que rapòrta d’argent.
Per argentívol, v. -ÍVOL.

argentiu (plt.) :

nièla / remontador (Lychnia Githago)

ARGENTO- :

forma prefixada del latin argentum (argent)

argentofil, -a :

estructuras cellularas o istologicas qu’an d’afinitat per l’argent.

argentòl :

compausat d’argent derivat de la quinolina, e utilizat coma antiseptic.

argentopirita :

sulfat de fèrre e d’argent.

argentós, -osa :

que conten d’argent ; natura dels compausats que l’argent i es monovalent.

argila :

argèla / bard.

argilacèu, -èa :

que revèrta l’argila.

argilar (v. tr.) :

cobrir d’argila.

argilàs :

veta d’argila.

argilenc, -a / argilós, -osa :

que conten d’argila ; que revèrta d’argila.

ARGILI- :

forma prefixada del latin argilla (argila)

argilièira :

airal de tèrra argilosa bona per far de terralha.

argilicòla (m. e f.) :

qu’aima las tèrras argilosas.

argilifèr, -a :

que conten d’argila.

argilita :

ròca cristallina metamorfica argilosa.

ARGILO- :

forma prefixada del latin argilla (argila)

argiloarenós, -osa :

que conten d’argila e de sabla.

argilocalcari, -ària :

que conten d’argila e de calci.

argiloferruginós, -osa :

que conten d’argila e de fèrre.

argilosablonós, -osa :

bolbena.

argilós, -osa :

argilenc, -a. v. pus naut.

arginasa :

enzim present dins fòrça teissuts animals.

arginina :

aminoacid utilizat per desintoxicar lo fetge.

ARGIR- :

forma prefixada del grèc arguròs (argent)

argiria :

pigmentacion gris de lausa de la pèl, consecutiva a l’absorpcion perlongada de sals d’argent.

argirisme :

ensemble de fenomèns patologics consecutius a l’emplec perlongat de sals d’argent.

ARGIRO- :

forma prefixada del grèc arguròs (argent).

argirodita :

sulfur de germani e d’argent.

argirofil, -a :

estructuras cellularas o istologicas qu’an d’afinitat per l’argent.

argiròl :

caseïnat o peptonat d’argent.

argirolòbi (plt.) :

(Argyrolobium zanonii)

argironeta :

aranha aqüatica.

argiròsi (f.) :

sulfur natural d’argent ; argirisme v .pus naut.

argolet :

arcabusièr a caval ; mens que res.

Argò :

constellacion.

argon :

gas simple.

argonauta :

mena de molusc.

argucia :

rasonament d’una subtilitat excessiva e que s’estaca tròp als detalhs.

arguciós, -osa :

de la natura d’una argucia.

arguciosament :

d’un biais arguciós.

argüar (v. intr. arc.) :

s’afanar. (L. 28)

argue :

cabestrant (mar.)

« arguèl » :

v. orguèlh.

arguetar (v. intr.) :

frequentatiu de arguar (arc.)

argüir (v. tr.) :

far estat de ; se prevaler de. (R. II, 120)

argument :

rason donada per pròva d’una proposicion ; tèma d’una òbra dramatica , epica o narrativa ; variabla matematica que la valor de la fonccion ne depend.

argumentacion :

art o accion d’argumentar.

argumentador, -airitz :

persona qu’a la tissa d’argumentar.

argumentar (v. intr.) :

presentar d’arguments.

argumentaire, -a :

persona qu’argumenta.

argumentari (m.) :

tièira d’arguments de venda.

argus (del lat. Argus, gigant mitic de cent uèlhs) :

publicacion d’entresenhas especializadas ; aucèl (Argusianus argos)

argusin :

ancian agent de polícia (pej.) ; galapian.

argusin, -a :

lèst, -a.


Augmentez votre trafic avec Banchange