|
« apaselar » :v. amaserar.apasiar (v. tr.) :amaisar / calmar / apasimar. (L. 23 - R. VI, 79)apasiar (s’) :s’amaisar / se calmar / s’apasimar.Per apasiar sa colèra s’anèt passejar tot sol. apasiat, -ada :calmat / amaisat / apasimat.apasimar (v. tr.) :apasiar / amaisar / calmar.apasimar (s’) :s’apasiar / s’amaisar / se calmar.La mar s’apasimèt al cap de tres jorns de baujum. apasimat, -ada :apasiat, -ada ; amaisat, -ada ; calmat, -ada.apasomir (v. tr.) :doblet normal d’apasimar.apasomir (s’) :doblet normal de s’apasimar.apasomit, -ida :apasimat, -ada.« A-pas-qu’un-uèlh » (l.p.) :escais de persona bòrlha.v. 20, 2 a)apasserat :v. passerat.apassionadament :d’un biais apassionat, amb passion.apassionant, -a :que passiona bravament.apassionar (v. tr. e intr.) :passionar.apassionar (s’) :se passionar.S’apassiona per tot çò novèl. apassionat, -ada :plen, -a de passion ; portat, -ada a s’apassionar ; amodat, -ada per una passion.Amor apassionat. Persona apassionada. apastada :mangisca per un repais.apastaire, -a :persona qu’avida, que dona l’apastada.apastar (v. tr.) :abeurar los pòrcs ; apaissar / escar.M’a pas jamai agradat d’apastar los pòrcs. apastatge : accion d’apastar. apastencar (v. tr.) :far pàisser.apastelar (v. tr.) :afrabar ; demolir ; bresar.apastelat, -ada :inegalament moscalhat, -ada.apastrassir (s’) (pej.) :viure coma un pastre ; s’apelaudir.apasturar / apasturgar (v. tr.) :donar de pastura al bestial ; avidar ; aprestar los aliments.apasturat, -ada / apasturgat, -ada :provesit, -ida en pastura. |