|
« amai »(deformacion de l. p.) v. mai.amainadat, -ada :qu’a de mainatges.Es plan amainadada, que n’a sièis. amainadit, -ida :que se compòrta coma un mainatge.amainar (v. tr. e int.) :donar d’ample ; diminuir ; baissar las velas ; baissar lo pabalhon (mar.)amainar (s’) :s’amaisar / s’apasiar.amainat, -ada :t. a. çaisús.« amainatjar » (fr.) :v. adobar - aplechar.amairar (v. tr. e intr.) :unir un nenon amb sa maire ; acostumar la feme a son pichon ; far tetar ; venir maire.amairar (v. tr. e intr.) :far adoptar a una feme lo pichon d’una autra ; malholar (vinha) ; mólzer lo primièr lach.amairit, -ida :mairassit, -ida / que se pòt pas passar de sa maire / que pòt pas endurar una autra femna.amairitz / amaressa (R. II, 63) :v. amant.amaisament :accion o resulta d’amaisar o de s’amaisar.amaisat, -ada :apasiat, -ada.amaisar (v. tr.) :apasiar ; adocir ; amatigar.Me soi esperforçat en van de l’amaisar. amaisar (s’) :s’apasiar ; s’adocir ; s’amatigar.L’auratge a ben finit per s’amaisar. « amajofa » :v. majofa.amaitinar (s’) :se levar matin.A per abitud de s’amaitinar. amaitinat, -ada / amatinat, -ada :lèva-matin (m. e f.) / matinièr, -ièira. |