DICCIONARI GENERAL OCCITAN de Cantalausa

alasan, -a (adj.) :

falbe, -a / faube, -a.

alasan (subs.) :

mena de caval.

alassaire, -a :

persona qu’alassa, que fatiga, que cansa.

alassament :

accion o resulta d’alassar o de s’alassar.

alassant, -a :

que fatiga / que cansa. A un ton de votz alassant.

alassar (v. tr.) :

cansar / fatigar.

alassar (s’) :

se cansar / se fatigar.
S’alassa de corregir per pas res las meteissas decas.

alassat, -ada :

cansat, -ada.

alastrar (s’) :

s’espatar ; s’aplatussar.
Truquèt un ròc qu’aviá pas vist e s’alastrèt.

alastrat, -ada :

aplatussat, -ada ; espatat, -ada ; de ventres.

alastrejar (v. intr.) :

alatejar ; volatejar ; far l’aleta ; cortejar ; anar melhor après una malautiá.


Augmentez votre trafic avec Banchange