|
afascar / afastar (v. tr.) :rassasiar d’a fons ; rebutar.afascós, -a :que rassasia, que rebuta.L’estofacrestian es un pastís bravament afascós. afasendar (v. tr.) :ocupar ; s’ocupar ; destrigar.afasendar (s’) :s’ocupar ; se destrigar (s’afairar) ; s’aqueferar.afasendat, -ada :fòrt ocupat, -ada ; destrigat, -ada.Son afasendats a segar (meissonar). Afesandat que jamai, èra pasmens de bon acuèlh. afasia :pèrdia parciala o totala de l’usatge o de la compreension de la paraula, amodada per una lesion cerebrala.afasic, -a :relatiu, -iva a l’afasia.Venguèt afasic après una atac. Perturbacion afasica. afasiològ, -a :especialista (m. e f.) de l’estudi de l’afasia.afasiologia :estudi de l’afasia.afastar :v. afascar.afastigant, -a :que rebuta.Far un diccionari es, de còps, fòrt afastigant. afastigar (v. tr.) :rassasiar ; rebutar.afastigar (s’) :se rassasiar ; se rebutar.èra pas òme a s’afastigar. afastigat, -ada :rebutat, -ada.afastigós, -a / afastigant, -a :que rebuta.Çò qu’es tròp repetitiu es afastigós. |