|
afar :mercat ; convencion ; procès ; deute ; relacions mai o mens complicadas entre personas ; çò inabitual que se passa endacòm.òme d’afars :avoat ; avocat ; baile de bòria.Los afars son los afars, cal pas far de sentiment. Pel moment los afars tiran pas, far plan mal far. Un òme d’afars. Los afars lors (occ.) : lors afars. Es tot un afar ! Non, aquel òme farà pas l’afar. Far l’afar (v. intr.) :convenir.« afarandar » :v. afasendar.afardolhar (v. tr.) :far de gavèls sens los far apertièira.afardolir (v. tr.) :cargar d’un fais ; afaissar.afardolir (s’) :se subrecargar ; s’afaissar jos la carga.afardolit, -iada :cargat, -ada ; afaissat, -ada...afarnèl :cordatge del governalh ; mena de cordatge (mar.)afarir (s’) :s’afairar.afart / afartèri :gròs repais ; brave sadol ; regalèmus de Nadal.afartar (v. tr.) :empafar ; embocar / embucar ; assadolar.afartar (s’) :s’empafar ; s’embocar / s’embucar ; s’assadolar.Auriatz dich que viviá sonque per s’afartar. afartat, -ada :empafat, -ada ; embocat / embucat, -ada. |