|
afabilitat :graciosetat ; avenença.afable, -a :graciós,-osa ; cortés,-esa. (R. III, 278)afach :preparacion ; adornament ; pimpalhadura.afachada :grasilhada de castanhas / rostida de castanhas.afachador :talhièr per aprestar de capèls.afachaire :aprestaire de pèls / adobaire de pèls.afachament :masèl ; maselariá.afachar (v.tr.) :acomodar ; aprestar ; tanar lo cuèr ; escotelar lo bestial per la mòrt ; rascalar de castanhas rostidas.Afachar un repais. Afachar de cuèr. Afachar un buòu. Afachar de castanhas rostidas. afachar (s’) :s’acomodar ; s’aprestar ; s’adornar.afachat, -ada :t. a. çaisús.afadiment :accion o resulta d’afadir o de s’afadir.afadir (v. tr.) :enfadesir.afadir (s’) :s’enfadesir / fadejar.Se la sal s’afadís, amb qué la tornar salar ? afadit, -ida :esfadesit, -ida / dessaborrat, -ada.afaiçon :v. faiçon.afaiçonar :v. faiçonar.afagotar (v. tr.) :enfaissar ; botelar (far de gavèls, de faissèls) afairament : afanament. v. s’afanar.afairar (s’) :s’afanar. v. s’afanar.afairat, -da :afalendrat,-da ; afanat, -ada.Las formigas son totjorn afairadas. « afaire » :v. afar.afaissament :accion o resulta d’afaissar o de s’afaissar.afaissar (v. tr.) :atassar.afaissar (s’) :s’atassar.S’es plan afaissat en prenent d’atge (R. III, 235) afaissat, -ada :atassat, -ada.afaisselar (v. tr.) :far de faissèls.afaisselir (s’) :se desformar (en parlant d’un capèl).afaisselit, -da :desformat, -ada.Se carga totjorn un capèl bravament afaisselit. |