|
aduèch,-a :abil,-a / abiaissat,-ada / adrech,-a ; engenhós, -osa.aduccion :accion d’amenar quicòm (aiga, rason, pròva...)Aduccion d’aiga. aductor, -tritz :que mena a ; que mena quicòm.Muscle aductor. Canal aductor. Canal aductritz. Un canal aductor menava l’aiga de la font. aduch, -a :p.p. d’aduire.« aduèlh » :v. naduèlh.aduire (v. tr.) :amenar ; presentar ; portar.aduit, -a / adutz / aduch, -a : menat, -ada ; portat, - ada. « adujar » :v. ajudar.adulacion :accion o resulta d’adular qualqu’un.adulador, adulairitz :persona qu’adula q.q.Persona adulairitz coma se’n vei pas gairas (l.p.) adular (v. tr.) :badar qualqu’un.Veronica adulava son cosin Damian. adulatòri, - a :relatiu, -iva a l’adulacion.Un propaus adulatòri. aduseire, -a :que mena, que pòrta.adult, -a (adj. e subs.) :arribat al tèrme de l’adolescéncia.adultèr, -a (adj.) :persona maridada qu’a de relacions sexualas fòra maridatge.adulterable, -a :que pòt èsser adulterat, -ada.adulteracion :corrupcion de la natura de quicòm.L’adulteracion d’un tèxt original. adulterador, -airitz :qu’adultèra quicòm.adulterar (v. tr.) :falsificar quicòm.adulterat, -ada :falsificat, -ada.adultèri :violacion de la fe conjugala.adulterin, -a :que ven d’un adultèri.Los enfants adulterins son de bastards. adultre, -a (adj.) :adultèr, -a. (R. II, 28)aduracir (v. tr.) :durcir ; endurcir (far venir dur) ; emmalir.aduracir (s’) :se durcir ; s’endurcir ; s’emmalir.aduracit, -ida :vengut dur, venguda dura ; emmalit, -ida.... pòble del còr aduracit que volontèt pas mon camin. Psalm 95, 10. « adusir / adúser » :v. aduire.ad usum Delfini (lat.) : se disiá de las edicions expurgadas per l’enfant de Loís XIV ; se ditz encara de las edicions expurgadas en general. |