DICCIONARI GENERAL OCCITAN de Cantalausa

ABS- :

del prefix latin abs- (idèa de separacion / d’alunhament).
v. abséncia - abcision...

abscès :

amàs / abrigadura (acomolament de poire)

abscidir (v. tr.) :

encisar / inscidir. (R. V, 167 - VI, 325)

abscissa :

sus un axe orientat, distància d’un punt a l’origina, comptada algebricament ; una de las
coordenadas d’un punt dins lo plan o l’espaci.

abséncia :

resulta d’èsser pas present,-a endacòm ; manca / privacion.
Abséncia de gost. Abséncia de pròvas.

absent, -a :

qu’es pas present,-a dins un airal (lòc / endrech)

absentar (s’) :

èsser pas present endacòm.

absentisme :

abséncia frequenta del lòc de trabalh.
Absentisme escolar.

absentista (m. e f.) :

persona que fa d’absentisme.

absida :

partida de glèisa darrièr lo còr.
absidal, -a : relatiu, -iva a l’absida.
Capèlas absidalas d’una glèisa, d’una catedrala.

absidiòla :

absida segondària.

absinti (R. II, 18) :

planta (Artemisia absinthium) v. aissent e aussent.

absintisme :

intoxicacion per d’absinti.

absolucion :

accion o resulta d’absòlvre ; perdon.

absoludament :

d’un biais absolut.

absolut, -uda :

sens limitacions ; sens condicions.

absolutisme :

qualitat de çò absolut ; regim de poder absolut.

absolutista (adj. e subs. m. e f.) :

relatiu, -iva a l’absolutisme ; adèpte, -a de l’absolutisme.

absolutòri, -a :

qu’absòlv. Senténcia absolutòria.

absòlvre / absòlver (v. tr.) :

perdonar ; innocentar. (R. V, 255)

absorbent, -a :

qu’absorbís ; que pòt absorbir.

absorbible, -a :

que pòt èsser absorbit, -ida.

absorbilitat :

qualitat de çò absorbible.

absorbir (v. tr. ) :

far penetrar e reténer en se ; consumir ; englotir ; far disparéisser.
Una esponga absorbís los liquids.

absorbir (s’) :

s’adonar d’a fons a una ocupacion.
S’absorbir dins son trabalh.

absorbit, -ida :

t. a. d’absorbir o de s’absorbir.

absorpcion :

accion d’absorbir o de s’absorbir.
(del latin de glèisa absorptio)

absorptiu, -iva :

qu’a lo poder d’absorbir.

absòut, -a :

innocentat, -ada ; perdonat, -ada.

absòuta :

ultima pregària a la glèisa per un defuntat. (R. V, 255)

abstencion :

accion de s’absténer.

abstencionista (m. e f.) :

adèpte, -a de l’abstencion.

absténer / abstenir (s’) :

se privar de quicòm ; se gardar de
Val mai s’absténer d’alcoòl.
S’abstenguèt de tot comentari.

abstercion :

accion de netejar (med.) (R. V, 348)

abstergent :

substància abstergenta (med.)

abstergent, -a (t. tecn. de med.) :

que neteja.

abstérger (v. tr. arc., del lat. abstergere) :

abstergir. (R. V, 348)

abstergir (v. tr.) :

netejar.

abstersiu, -iva (t. tecn. de med.) :

que neteja. (R. V, 348)

abstersivitat :

poder d’abstergir.

abstinéncia :

privacion en general ; privacion de carn.
Pels catolics, lo divendres es jorn d’abstinéncia.

abstinent, -a :

que respècta las abstinéncias de la glèisa.

abstinentament :

amb abstinéncia.

abstraccion :

accion o resulta d’abstraire o de s’abstraire.
Far abstraccion de quicòm : ne téner pas compte.

abstrach, -a / abstrait, -a :

contrari de concret,-a.
Un orator abstrach. Un presic abstrach.
Pensada, jòia,enveja... son de causas abstrachas.

abstractiu, -iva :

qu’a lo poder d’abstraire.

abstractivament :

amb abstraccion.

abstractivitat :

poder d’abstraire.

abstraire :

prestar pas interès o atencion a res d’exterior
per se liurar d’a fons a sa pensada.

absurd, -a :

dessenat, -ada / inocent, -a / caluc, -uga.
Una idèa absurda.

absurdament :

d’un biais absurd.

absurditat :

estat de çò absurd ; çò absurd.
L’absurditat de ta question m’estona bravament.

Augmentez votre trafic avec Banchange