|
abroa :v. broa.abroalar :mordir sul camp del vesin ; amargenar.abroar (v. tr. e r.) :se sarrar del bòrd ; far pàisser sus las abroas ; mordir sul camp del vesin ; abroalar ; amargenar.Es defendut de far pàisser sus las abroas d’una * rota. abrocar (v. tr.) :ramar los peses, las mongetas... / piquetar.abrodiment :apigriment. v. apigrir.abrodir (v. tr.) :apigrir (far venir pigre).abrogable, -a :que pòt èsser abrogat, -ada.Tota lei umana es abrogabla. abrogacion :accion o resulta d’abrogar.abrogar :abolir / suprimir / cancelar. v. cancelar.Abrogar una lei. abrogatiu, -iva / abrogatòri, -a :qu’a per resulta d’abrogar.Una decision abrogatòria. abroncar (s’) :trabucar contra quicòm ; venir morrut e malgraciós.abrondar (s’) :desbordar ; s’escampar ; s’asondar ; s’enaigar.abrondament :aigat / inondacion (R. IV, 370)abroquidura :çò abroquit / çò magencat / çò brostat.abroquir (v. tr.) :se manjar las brotas d’un arbrilh ; brostar (R. II, 264)abroquir (s’) :vegetar (R. V, 475) ; s’entestesir.Aquel froment ven que s’abroquís, lo cal renovelar. abroquit, -ida :entestesit, -ida.abrotar / abrotir (v. tr.) :abroquir.abrotidura :çò abrotat.abrotiment :accion d’abrotar.abrupte, -a :esquiu,-iva ; bravament montuós,-osa ;ribassut,-uda ; aspre, a ; reguèrgue, -ga (s.f.) abruptament :d’un biais abrupte. |