|
abauçar e derivats :v. abalçar.abaucament :accion o resulta de s’apasiar, de se calmar.L’abaucament de la tempèsta. abaucar (v. tr. e intr.) :calmar ; apasiar.Abaucar la colèra, la fèbre... abaucar (s’) :se calmar ; s’amaisar ; s’apasiar ; se calar.Lo meissant temps s’es un pauc abaucat. (L. 240) Lo can que japava (R. III, 581) a finit per s’abaucar. abaudiment :accion de se lançar. v. s’abaudir.abaudir (v. tr.) :lançar ; donar lo vam ; produire / produsir.Abaudir son caval dins las aigas d’un rivatèl. abaudir (s’) : se produire ; se lançar ; s’acostumar. S’es enfin abaudit a parlar en public. abauquiment :accion o resulta de se cobrir d’èrba.abauquir (s’) :venir codenàs (pelenc) ; venir pelena.Un camp abandonat finís que s’abauquís. abauquit, -ida :vengut, -uda codenàs o pelena.abaus :abondi ; foison (L. 192)abaus (en) (loc. adv.) :en abondi / a roncéncia / a foison.abausament / abausiment :capvirament ; avalancament.abausar / abausir :virar una aisina çò de dessús dejós ; aclapar ; abatre ; assucar.L’abausiguèt d’un còp de ponh. abausar / abausir (s’) :tombar de morres.abausons (d’) :amorrat, -ada ; aplatussat, -ada sul ventre.abausat, -ada / abausit, -ida :amorrat, ada.abausidor, -oira :confleta (persona que se confla, que se vanta) Es abausidor que jamai pus !abausiment :conflardisa.abausir (v. intr. e tr.) :foisonar / abondar ; se vantar ; quichar (s.f.) ; embestiar, anujar / enujar.Frucha qu’abausís. Òme qu’abausís. Nos abausís amb sas pretensions. abausir (s’) :s’aplatussar de tota sa longor.abausissent, -a :que foisona ; avantatjós, -a ; presomptuós, -a.abausissentament (adv.) :t. a. çaisús. (R.V, 262)abausonadura :esbodenament.abausonaire, -a :que fa esbosenar (canhar) quicòm.abausonar (v. tr.) :esbosenar / far canhar quicòm.abausonar (s’) :s’esbosenar / s’esbodenar.abausonat, -ada :esbodenat, -ada. v. esbodenar.La paret s’es abausonada : ... a canhat. abautiment :estavaniment ; estavanida.abautir (v. intr.) :afalhocar ; s’estavanir (se trobar mal)abautit, -ida :estavanit, -ida. |