DICCIONARI GENERAL OCCITAN de Cantalausa

abasaclar (v. tr.) :

abatre ; afrabar ; arroïnar.

abasaniment :

accion d’èsser o de venir maurèl.

abasanir (v. tr.) :

far venir maurèl (negrós, -osa de pèl)

abasanir (s’) :

venir maurèl.

abasanit, -ida :

vengut maurèl, venguda maurèla.
Abasanit pel grand solelh.

abasar (v. tr.) :

demolir ; desquilhar ; terrassar ; comolar. abasar (s’) : se demolir ; davalar cap al sud o d’una nautor. Cada jorn un pauc mai s’abasa l’ostal vièlh.

abasimar (v. tr.) :

abismar ; terrassar ; englotir dins las aigas.

abasimar (s’) :

disparéisser dins las aigas.

« abasoirar » :

v. abausonar.

abasta ! :

pro ! Aquò sufís ! I n’a pro !

abastament :

sufisença. (R. II, 193)

abastar (v. intr.) :

sufire ; abondar ; virar plan o mal ; ajar.
Aquò abastarà, vòli pas res pus.
Es pro grand per abastar la topina sus la laissa nauta.

abastar (v. tr.) :

provesir.

abastar (s’) :

se contentar ; se pausar (volada d’aucèls)
Tota la tropelada d’aucèls s’abastèt sul milh.

abastardiment :

accion o resulta de s’abastardir.

abastardir (s’) :

pèrdre las qualitats de sa raça / s’abordir.
Nòstra polida lenga la laissem pas s’abastardir.

abastardit, -ida :

abordit, -ida.

abastat (adv.) :

pro / sufisentament.

abastat, -ada :

provesit, -ida.


Augmentez votre trafic avec Banchange