|
abalandrar (v. tr. e intr.) :v. balandrar.abalausida / abaulasiment :accion o resulta d’abalausir.abalausir / esbalausir / embalausir :enlusernar ; estabosir. Ne demorèri tota abalausida.abalç / abauç :lenhièr de gavèls (fagòts (R. III, 248) en carrat.abalçar / abauçar (v. tr.) :amontetar de gavèls (fagòts) ; far un lenhièr.Abaucèt sos gavèls d’eisserments jol cobèrt. abalhar (v. tr.) :acanar la frucha per la far tombar.Nos cal abalhar las noses que son pas tombadas. abaliment :accion o resulta d’abalir (t. a.) ; educacion.L’abaliment d’un òme pren fòrça temps. abalir (v. tr. e intr.) :elevar ; ensenhar ; far venir (cultivar) ; capitar. (e non pas « reüssir ») (fr)Abalir de galinas. Abalir sos mainatges. Pòdi pas abalir res dins aquel camp marrit. Ai pas plan abalit mon trabalh. abalir (s’) :se capitar / s’endevenir.S’abaliguèt que ploguèt al bon moment. |