|
A :letra primièira de l’alfabet occitan prononciada (a )a (prep.)M’en vau a Albi, a Arle. « as Albi , en Arle » (l. p.)L’ai ausit a cantar (occ.) : l’ai ausit cantar. L’ai vist a passar (occ.) : l’ai vist passar. L’ai vist a ton paire (occ.) : ton paire l’ai vist. Manquèt a se copar lo còl (occ.) : manquèt de se... Tornèt a pujar (occ.) : tornèt pujar (tornèt montar) Sentir a mosit (occ.) (e non pas sentir lo mosit) O me saupretz adire. v. adire. a ! (interj.) :A ! que siás brave !A ! quina polida jornada ! A- (an- davant vocala) :prefix privatiu (del prefix grèc a- que vòl dire sens / manca) utilizat per formar tot un fum de mots : amoral , amòrf, anormal, acromatic, anacronic, asimetric... ;prefix de modificacion (del latin ad) utilizat per formar de vèrbs transitius, a partir d’un vèrb intransitiu d’estructura analòga (v. per ex. badar / abadar, badalhar / abadalhar...), o per formar un vèrb diferent d’a fons del vèrb simple (v. bolegar, abolegar - brocar, abrocar - caminar, acaminar) ; prefix que dona de doblets : abesalar : besalar ; ablanquir : blanquir ; abolegar : bolegar ; afornelar : fornelar...) prefix expressiu, mai que mai amb lo redoblament de la R del vèrb primitiu : arraflar : raflar ; arrajar : rajar ; arrapar : rapar ; arriscar : riscar ; arrossegar : rossegar... prefix abusiu qu’ajusta pas res al mot primitiu : aformic per formic ; afós per fos ; afrau per frau ; agostós per gostós ; amajofa per majofa ; agralha per gralha... AB- :prefix latin que vòl dire « sens » v. * abucle. |